Die ontvangs is kil. Die wag is groot van statuur, bot, en doen dinge volgens die boek.  Wat volg is 'n gedetailleerde ondervraging om die presiese rede vir Danie se besoek te bepaal. Danie staan Bybel in die hand en verduidelik, maar dit blyk min indruk te maak nie. Die wag besluit om toestemming vir die besoek van hoër gesag te kry.

Terwyl Danie met Job se geduld wag vir 'n ja-woord, skarrel seemanne doelgerig oor die dek.  Hulle is almal uit Oekraïne. Danie vertel dat selfs in hoe hul, hul dagtaak verrig die wonde van 'n verwoestende oorlog sigbaar is.  Op elke gesig, is die spanning onwegsteekbaar merkbaar.  Oorlog gebeur nie tussen landsgrense nie.  Dit woed onverpoos voort in elkeen wat daar op die dek doenig is. Die frustrasie, woede en onsekerheid word saamgedra en aangevuur deur elke nuwe nuusberig. Net as Danie hom op moedverloor se vlakte bevind, swaai die staaldeur voor hom oop.

'n Jong man, ook groot van statuur skuur skouers met die deurkosyn soos hy op 'n drafstap oppad is na buite.  Naas sy grootte, is die eerste ding wat mens raaksien 'n prominente kruis aan 'n ketting wat swaar om sy nek hang.  Vir 'n oomblik ontmoet hul oë.  Maar, dis die bekendheid met die boek in Danie se hand wat 'n lig in die seeman laat aangaan en hom die pas laat makeer.  In die reuse kruis om sy nek en die kruis op die Bybel in Danie se hand is daar 'n simbiotiese gemene deler. 

"Aleksander", stel hy homself voor.  Sonder nog dat Danie 'n woord gesê het is dit duidelik dat Aleksander verstaan hoekom Danie daar is.  Nou's Aleksander op die radio, en oomblikke later stap Danie saam met hom die skip in. Die tydsberekening is perfek, en in die eetsaal slaan die een na die ander seeman uit vir middag-ete.  Dit vat nie lank vir die gesprek om 'n somber oorlog-wending te neem nie.  Met Aleksander daar vloei die gesprek van daar natuurlik na geloof.  Dis nie net dat dinge by die huis aan flarde is nie, daar is ook 'n diep en ware soeke na waar God in al hierdie chaos is.  'My God, my God, waarom het U ons verlaat?' klink deur hul stories. 

Twee kruise het die staaldeur van die skip vir Danie oopgemaak.  Maar, die verhaal eindig nie by die Kruis nie.  Daar is ook die belofte van Hemelvaart, een van hoop en troos, en die versekering dat ons nie weeskinders is wat agtergelaat is nie.  Vir elke seeman uit Oekraïne, is God steeds daar en teenwoordig deur sy Gees.  Daarom kan ons met sekerheid ons oë opslaan na die hemel, en weet waar ons hulp vandaan kom.  Met die afstap beaam Aleksander hoe belangrik dit vir elkeen aan boord was om dit weer te hoor. 

Elke donasie ontvang bring die boodskap van die Kruis, maar ook die belofte van Hemelvaart dat ons nie weeskinders is wat alleen agter gelaat is nie.  Daarvoor wil ons dankie sê en ook ons hoop uitspreek dat u in hierdie spesiale tyd die teenwoordigheid van God in u lewe sal ervaar.

Elkeen dra 'n kruis ... In hul vertel van die gruwels en hartseer wat nou al amper 400 dae voortsleep, is die emosies en surrealisme van 'n woedende oorlog in 'n vlak graf in hul harte begrawe.  Hulle het drie maande oor voordat hulle, hul kruispad huis tóé aanpak.

Hulle vertel is onbeskaamd gruwelik.  Dis van vriende en seemanne wat vermink is, dood is, hul huise verloor het en baie ander ondenkbare dinge.  Dinge wat amper onspreekbaar is, het hulle alledaagse bestaan geword.  Elke vuurpyl en elke bom wat teen 'n gebou in die Oekraïne vasslaan, se skrapnel tref ook hier, al is hul knus, duisende myle weg in 'n veilige hawe.  Dis só ver en só naby.

Jy sou vergewe kon word as jy sou dink dat die kruise wat die tweemanskap, Alexi en Yuri saamdra, onregverdig swaar is.  Geen mens behoort aan soveel bloedvergieting, dood en smart blootgestel te word nie. “Eli, Eli, lemá sabagtani?”, “My God, my God, waarom het U My verlaat?” ego soekend deur elke aspek van hulle verhale. 

In elke verhaal is daar ook 'n hunkering; 'n smagting na genade, liefde en vrede.  Die ongesproke ondertone van hulle vertel skree onbeskaamd: 'Ons is dors’.  Dis 'n dringende en diepe soeke na daardie vrede wat alle verstand te bowe gaan. 

Danie is daar om vir 'n oomblik te help dra aan hul kruise.   Hy spandeer tyd saam met hulle.  Hy luister, bemoedig, luister weer, vertel, luister nog, bid en doen alles wat nodig is om die las vir 'n oomblik ligter te maak.  Dit doen hy teen die agtergrond van die Kruis en die Man wat uiteindelik, met die smaak van suur wyn in sy mond,  voor hy sy laaste asem uitgeblaas het, gesê het: "Dit is volbring."

Elkeen dra 'n kruis, maar uiteindelik het een Kruis dit volbring.  Uiteindelik, moeg van bomme, vuurpyle en verminking, kan ons nie anders nie as om te sê: "Vader, in U hande gee ek my lewe oor".  Ure later, wanneer Danie die klein trappies na die kaai vat, is dit met die wete dat die twee manne bewus is dat Christus dit ook vir hulle volbring het.  Daarin is daar hoop.

Seemanne en die skepe waarop hulle dien, dryf 90% van alle wêreldhandel.  Hulle waag hulle lewens vir ons elke dag. Ons as 'n interkerklike sendingorganisasie glo dat ons vir elke gewillige seeman 'n Bybel in sy eie taal moet gee en hulle met die genade en liefde van Christus moet versorg. Ons bedien sedert 1944 duisende seemanne in ongeveer 106 tale in die vyf grootste hawens van Suid-Afrika.

Ons sal onverpoos voortgaan om die genade, hoop en liefde van die Een wat dit vir elkeen van ons volbring het, in 'n bitter stukkende wêreld aan te hou deel.  Die boodskap is 'n Lig op 'n lampstander, wat nooit teen die donker sal swig nie.  Deur ons werk finansieel te ondersteun, maak u ons hande sterk om die lig te bring daar waar mense swaar dra aan hulle kruise.  Oorweeg dit asseblief biddend. 

Om 'n maandelikse donasie deur middel van debietorder te gee, kliek hier om die debietordervorm af te laai. Stuur die voltooide vorm terug aan Hierdie e-posadres word van Spambotte beskerm. Jy moet JavaScript ontsper om dit te lees..

Kliek hier vir die verskillende maniere wat u kan gebruik om ons te ondersteun.

Luister gerus na dr Wimpie van Schoor se persoonlike boodskap aan u.

Stilte kan skree.  Die grensmure wat ons nougeset om ons harte bou om die aanslae van buite af te weer, raak eindelik tronk vir ons stemme en siele.  Stil-stil doen ons, ons dagtaak. Vroom en afgemete met oortuigende masker-glimlagte sê ons dat als met ons wel gaan. Vir die ongeoefende oog, lyk die stilte na kalmte en vrede...  'Hy sê niks, so daar is niks.'  Dit, min wetend dat die stilte skree ...

Die jong Filippyn het 'n masker-glimlag.  Hy's stil en vinnig om te sê dat dit met hom goed gaan.  Maar in sy stilte hoor Danie, wat sy skip in Port Elizabeth besoek, die stilte skree...  Danie vra met groot versigtigheid hierdie kant en daardie kant vrae, maar die mure is hoog en die hekke op slot. Eindelik wil Danie weet of daar iets is waarmee hy kan help.  'Batterye vir sy flits', kom die antwoord skugter. Ongelooflik hoe iets wat op land so algemeen verkrygbaar is, vir iemand ter see 'n krisis kan wees.  Vier batterye wat later afgelaai word breek eindelik die stilte oop soos 'n rooi, ryp granaat...

Dis maar sy tweede kontrak.  Dis 'n nuwe kaptein, vreemde bemanning en nie 'n enkele vriend onder hulle nie. Onsekerheid, ewige verlange en emosies wat dreig om hom te oorrompel is alles vasgeknoop in sy stilte.  Vir 'n oomblik laat sak hy roekeloos die skanse wat hy so noukeurig opgebou het, sodat Danie agter die hoë mure kan insien.  Die stilte skree help, maar niemand aan boord blyk dit te hoor nie.

En dis 'n universele verhaal.  Seemanne wat verby beweeg  soos skimme sonder om te reageer op 'n groet, sonder oogkontak, hul oë eerder vêr verby na 'n onsigbare bestemming.  Wanneer die stilte eers nesskop en bystanders die stilte verwar met vrede, juis dan is dinge op sy mees breekbaarste. 

By CSO probeer ons luister na die skree in die stilte.  Nie vanuit die sielkunde of uit eie krag nie, maar vanuit die Woord van God. Ons glo en weet dat die Heilige Gees geboeide stiltes kan oopbreek wanneer ons die Woord aan boord skepe bring. Na lank gesels is daar vir 'n oomblik lig en hoop in die seeman se oë.  En so sal dit ook wees.  Dit sal soms voel of die lig en die hoop aan die taan is, maar dan sal die Bybel wat Danie in die jong man se eie taal in sy dankbare hande sit, 'n herinnering wees dat Hy wat hoop en lig gee, dit nooit wegvat nie.

Die nood is enorm.  Oorweeg dit asseblief biddend om 'n finansiële bydrae te maak, sodat ons kan aanhou om die mense van die see elke dag te kan bedien.

Om 'n maandelikse donasie deur middel van debietorder te gee, kliek hier om die debietordervorm af te laai. Stuur die voltooide vorm terug aan Hierdie e-posadres word van Spambotte beskerm. Jy moet JavaScript ontsper om dit te lees..

Kliek hier vir die verskillende maniere wat u kan gebruik om ons te ondersteun.