Hul ontmoeting vind plaas langs André se Via Dolorosa.  Sy lydingspad se spore loop swaar getrap al die pad uit die Oekraïne.  As hy ‘n oomblik durf terugkyk oor die afgelope twee jaar, is dit wat hy in die truspieël sien grou, hartverskeurend en pynvol, soos ‘n gloeiende kool wat ongenaakbaar en verwoestend in sy binneste brand.    André se Via Dolorosa is een van verlies.  In ‘n oorlog wil mens dadelik die sprong maak dat verlies verwys na hulle wat langs die pad slagoffers was van koeëls en bomme – en ja, dit is, maar dis selfs meer ... Dis ‘n verlies aan jouself, verlies aan jou menslikheid, verlies aan als wat jy gedog het betekenis het.  

Oorlog stroop absoluut.  Dit verswelg jou kom en jou gaan.    Die grou spore in die truspieël is een ding, maar dis die nimmer wykende swart onweerswolke op die horison wat jou dreig verslaan sodat jy wil skree, ‘Ek kan nie meer nie!’  Vir André is die realiteit dit:  Sy agt-jarige dogtertjie en haar ma moes in Odessa agterbly.  Daar is geen ander uitkoms nie. Sy hiér-wees op die skip, is noodsaaklik vir hulle oorlewing.  Die geld wat hy maak is hul enigste hoop om te ontsnap.  Maar, om jou kind en jou vrou agter te los in ‘n oorlog – dis nie ‘n eenvoudige kruis om te dra nie.  Watter pa, watter man, doen dit? – kom die verwyt. 

Nico van CSO, sit stil na André se storie en luister.  Nico is diep bewus hoe goedkoop woorde is.  Enige raad of advies aan die man wat stukkend voor hom sit sal hol simbole wees.  Hy is bewus dat al wil hy hoe graag, hy op geen manier die werklike dieptes van André se smart kan verstaan nie.  Met groot versigtigheid, sonder om voor te sê of te suggereer dat hy wat Nico is hoegenaamd antwoorde het, kan hy wel vertel van ‘n ander man wat so ‘n pad moes stap.  Af oor die Via Dolorosa, soos 'n lam het die Messias, Christus die Koning, gekom, uit Sy liefde vir jou en my. Af oor die Via Dolorosa, al die pad na Golgota. En anderkant Golgota weet ons nou, is ‘n oop graf.

 Elke ontmoeting wat ons daagliks by CSO met seemanne het, is nie ‘n wonder-storie wat iemand onherroeplik verander nie.  Meer as dikwels, as ons ‘n seeman langs sy Via Dolorosa ontmoet, is ons taak om met groot versigtigheid daardie seeman met ‘n enkele tree vorentoe te help.  Dis soms ‘n tree weg van die ‘ek kan nie meer nie’ afgrond, ander kere ‘n tree wat nuwe perspektief gee.  Dis soms die kleinste van dinge.       Een tree kan alles verander.

  Wil u dit nie biddend oorweeg om ons finansieel te ondersteun sodat ons kan aanhou om daar te wees sodat seemanne momenteel op ons kan leun om net nog een tree te gee nie? Dit sal alles verander.

  NS. Ons bankbesonderhede: Christelike Seemansorganisasie. ABSA. Tjek. 630509. Rekno: 1520-230-226.

Kyk net die vreugde op hierdie seemanne se gesigte. Dit oor iets wat vir u en my dalk alledaags is: ‘n Bybel in sy eie taal. Dit is God se vreugde wat uit hulle uitstraal. Daar is mos die bekende Gesang wat lui: In U is vreugde! Hulle ontmoet die Here in hierdie Bybel. Hier hoor hulle Sy vreugdestem. Dit is die wonder hiervan: Hulle hoor net daar waar hulle is.

Natuurlik is daar ander maniere hoe hulle kan hoor. Ons leef immers in die tyd van tegnologie. Daar is potgooie, TV kanale en Bybels op hulle selfone. Maar dit is vir die seemanne nie dieselfde vreugde as om letterlik die Here se Woord in die hande te hê en daardeur te blaai nie. ‘n Bybel in ‘n moedertaal, praat immers met jou hart. Dit gee hartsvreugde. God se vreugde.

Tegnologie het oorgeneem. Daar was die dae van die posduif. Pragtige briewe wat geskryf is. CSO se briewe aan donateurs. Seemanne se briewe aan hulle geliefdes. Ongelukkig bied die posdiens vandag aan ons ‘n hele klomp uitdagings. Posstukke, soos die nuusbriewe wat  gereeld ontvang is,  bereik u nie. Donasies wat per pos aan CSO gestuur word, bereik ons nie. Dit verdwyn soos mis voor die môreson.

My pleidooi is daarom of u nie wil oorweeg om voortaan ‘n debietorder te teken vir donasies nie. Ons doen al die administrasie by ons kantoor en kan enige verandering met 'n epos of Whatsapp of telefoniese oproep van u af aanbring. Die opsies van maandeliks, kwartaalliks, elke ses maande of jaarliks is tot u beskikking. U kan ook enige dag van die maand kies.  Oorweeg dit asseblief biddend. Kliek hier https://bit.ly/42iU2gO  om die debietordervorm af te laai. Vul in en stuur aan ons terug en ons doen die res! Die eposadres is Hierdie e-posadres word van Spambotte beskerm. Jy moet JavaScript ontsper om dit te lees.

  Daar is ook die moontlikheid van EFT’s of herhalende betalings op u bank app. Kontak ons gerus per epos vir enige vrae!

Dr Wimpie van Schoor: Voorsitter.

  NS. Daar is donateurs wat reeds hierdie stap geneem het. U weet wie u is. Baie dankie daarvoor! 

Bankbesonderhede:ABSA, Tjek, 1520-230-226

Daar is weer nuus van ‘n nuwe oorlog in die lug, dit, terwyl ons nog beswaarlik herstel het van gister se bomme.  Rondom die Rooisee word nog ‘n duisend lope geolie vir die stryd en soos in die verlede word swaarde geslyp.  Oor die Swartsee dreun die grofgeskut en swaar artillerie nou pal, asof ‘n doodnatuurlike deel van baie se dag-tot-dag bestaan.  Vrede blyk ‘n deksels duur artikel, en liefde ‘n bitter selde item. Wanneer sal berigte tog lui, dat Eden herstel het?

 Nie-verrassend dan dat Danie en Yuri, ‘n seeman uit Oekraïne se smeekgebed as hul saam in die eetsaal van die skip sit, eenvoudig dit is: ‘Dona nobis Pacem’ – Here, gee ons Vrede.  

 Die vrees wat oorlog bring, vreet die vrede op elke denkbare vlak van jou bestaan. As Yuri sy verhaal vertel is dit met sy selfoon naarstigtelik vasgeklem in sy hand – hy verduidelik dat elke boodskap wat deurkom die potensiaal het om sy bestaan onherroeplik te verander.  Elke boodskap is ‘n moontlike bom, ‘n missiel wat kan vernietig.  In Yuri se vertel is dit vir Danie duidelik dat Yuri eens op ‘n tyd meer driftig was: Oorlog het egter die drif getemper met verslaentheid, sy vrede is vervang met ‘n hoogspanningdraad wat pal deur sy hart loop en hom laat voel asof hy enige oomblik inmekaar kan sak.  Oorlog steel alles, maar veral die vrede binne jou. Daarom dan, eenvoudig dit: ‘Dona nobis Pacem’. Asseblief Here! 

Danie en Yuri se gesprek is intens en dringend.  Oorlog bring ‘n ander tipe dringendheid wat vêr anderkant mooi praatjies oor die weer is.  Dit laat jou die sin van die lewe in twyfel trek, laat jou wonder oor God, oor die mensdom, oor bestaan.  Vir Yuri is die feit dat hy dit met Danie kan bespreek en dat Danie bereid is om te luister, ‘n ligpunt midde-in die gedurige trauma wat om hom afspeel.  Net vir ‘n oomblik kan hy die wêreld wat hy op sy skouers dra, met iemand deel.  En na hul lank gesels het, kan hulle smekend saam bid: ’Dona nobis Pacem’ – Here, gee ons Vrede.       

Yuri se storie is een van baie soos die.  Die stories van ondenkbare hartseer wat die bomme en koeëls bring, of dit nou rondom die Rooisee of die Swartsee is, is almal eenders.  Maar tog nie.  Yuri is uniek deur God gemaak.  Daarom sal ons by CSO elke seeman sien as hoogs uniek.  Ons sal na elke storie luister en in ons luister die hoop, genade en liefde van die Een God wat vrede gee wat alle verstand te bowe gaan, met seemanne deel.    

Ons het u ondersteuning nodig om dit te kan doen. ‘n donasie maak ons hande sterk om seemanne in elke hawe in ons land daagliks te bedien.  Oorweeg dit asseblief biddend om deel te raak van hierdie bediening.

*Sommige sinsnedes geneem uit Jannie du Toit se lied ‘Vrede Vanaand’.