Die intriges van 'n skeepsarres is kompleks.  Die emosies daarin opgeknoop wipplank tussen hoogs vlambaar en totale verslaentheid.  Die gevolge is meer as dikwels verwoestend...

Dis 10 Desember 2017.  'n Moedelose bemanning wat Durban binne seil is maande laas betaal.  In dae wat volg speel 'n vuurwarm en komplekse regstryd af met die uiteinde dat die hof die skip agter slot en grendel opsluit.  'n Skeepsarres impliseer dat 'n skip basies in die tronk gesit word.  Die kollaterale gevolg is dat ook die seemanne aan boord nou eintlik tronkbewoners is ... Vanaf die vasgemeerde skip kan hul Durban se blink liggies snags sien flikker en daaroor droom om vry rond te loop deur die strate, maar dis dit.  Die skip is hul totale bestaan.  Hulle tronk.

Net na die skip se aankoms in Desember is Chris, ons Evangeliebedienaar in Durban, aan boord.  Sy doel daar is veelledig: Hy sien om na vlees en gees.  Die realiteit is dat daar geen watervoorsiening, kos of manier van kommunikeer met familie ver aan die anderkant van die wêreld, aan die uitgelewerdes beskikbaar is nie.  

Asof die hopeloosheid daarvan nie swaar genoeg weeg nie, is hulle vasgevang in 'n traumatiese wetlike nagmerrie. ’n Maritieme prokureur vat die saak.  Eindelik, baie geld en tyd later, onttrek hy.  Dan probeer Chris en ander vir hulle 'n prokureur kry.  Dis ingewikkeld.  Die kaptein stel ten duurste sy eie prokureur aan.  Dié verdwyn eindelik sonder dat dit 'n greintjie verskil aan hulle aan boord se saligheid gemaak het.  Dan, onverwags bel 'n prokureur wat Chris genader het terug.  Hy’s bereid om te help op 'n pro bono basis.  Daarin kan Chris nie anders as om God se hand raak te sien nie...    

Dis nou 4 jaar en 6 maande later.  Chris gaan groet die kaptein, nou 'n ou vriend.  Hy is oppad huistoe!  Uiteindelik kon hy met die skip se eienaar 'n ooreenkoms bereik om van sy lone terug te betaal en is die regsgeding ontknoop.  Sy tevrede glimlag is opreg, maar is tog 'n masker waaragter die vernedering en hartseer van die afgelope vier jaar sluimer.  Eers 'n kaptein van aansien, oor vier jaar gereduseer tot iemand wat op aalmoese staatmaak, en nou oppad om 'n nuwe pad deur die lewe oop te kap.

Chris en die kaptein se totsiens is gelaai met vier jaar en ses maande se emosies.  Chris wat aanhou terugkom het van daardie eerste dag in 2017, soms net om te hoor hoe dit gaan, ander kere met water, kos, 'n foon om familie te bel, nuus oor die regsgeding en nou en dan 'n klein, maar hemelse bederfie soos 'n sjokolade.  Die kaptein se emosionele dankie is nie sommer net 'n dankie nie, dis 'n dankie vir vier jaar en ses maande se gesels, se saamstap, se hoop gee, se saam huil en bid ...

Ons by CSO stap elke dag met erns saam met seemanne.  Ons maak erns met elkeen se pad.  In ons saamstap probeer ons liefde, hoop en genade leef en herinner ons seemanne dat God hulle ontmoet, ongeag waar hulle op hul pad is.

U kan saamstap en deur 'n finansiële bydrae help dat geen seeman die pad alleen hoef te stap nie. Oorweeg dit asseblief biddend.